ÖZ

• Amaç: Bu makalenin amacı, bilgi profesyonellerine mesleklerinin teknolojik yönlerinde sağlam bir temel sağlama ihtiyacının arttığını belirtmektir.
• Yaklaşım: Makale, toplumumuzun karşı karşıya olduğu bilgi hacmindeki ani artışı tanımlayarak yola çıkıyor ve ardından genç kuşağın bu bilgi yığınına nasıl yaklaştığını / kullandığını inceliyor. Daha sonra, bilgi profesyonellerinin geleneksel işlevlerinin (materyalin sunumu, bilginin güvenilir şekilde korunması, özgünlüğün sürdürülmesi ve muhafaza edilmesi) elektronik ortamda nasıl ele alındığını analiz eder.
• Bulgular: Makale , aynı işlevleri elektronik ortamda yerine getirmek için önemli teknik bilgi ve deneyime ihtiyaç duyulduğunu keşfeder ve bilgi mühendisliği olarak bilgi bilimlerinin yeniden tanımlanmasını önerir .
• Araştırma çıkarımları: Makale, arşivciler, kayıt yöneticileri ve kütüphaneciler gibi bilgi profesyonellerinin eğitiminde teknoloji içeriğinin artırılmasını önermektedir.
• Özgünlük: Makale, bu tür bir eğitim için uygun yerin bir kütüphanecilik okulu, bilgi çalışmaları ve / veya arşivlerden ziyade bir mühendislik okulu olduğu şeklindeki radikal bir iddiayla sona ermektedir.

1. Yeni nesil kullanıcılar

Arşiv dünyası, onlarca yıldır kağıtsız ofis konseptini tartışıyor. Bir teori, her zaman kağıt olacağını ve bilgisayarların insanların yapabileceğinden daha hızlı kağıt ürettiğini belirtir. Elbette bu kesinlikle doğru, ancak kağıt tabanlı bilgilerdeki artışın gerçek nedenlerine baktığımızda şaşırtıcı bir gerçek karşımıza çıkıyor. Bu kadar hızlı üretilen şey sadece kağıt değil, gerçek bilgidir. Bilgisayarlar bize, sadece birkaç yıl içinde, tüm insan ırkının tüm tarihi boyunca üretmeyi başardığından daha fazla bilgi yaratma yeteneği verdi.

Üstelik artık kağıt üzerinde gördüğümüz bilgiler basılı olarak basılmadan önce elektronik ortamda üretilip saklanıyordu. Görünüşe göre bir geçiş dönemindeyiz. Bilgi stoğu şu anda her üç yılda bir ikiye katlanıyor. 2002 rakamlarına göre, uygarlığımız her 12 ayda bir ABD’deki Kongre Kütüphanesini 37.000 kat fazla veya yaklaşık 1.2 trilyon kitap eşdeğeri doldurmaya yetecek beş eksabaytlık (5.000.000.000 GB) benzersiz bilgi oluşturur. Bu bilgilerin% 92’si manyetik ortama kaydedilir (Lyman ve Varian, 2003).

International Data Corporation (IDC) tarafından yapılan bir araştırmaya göre, 2006 yılında üretilen dijital bilgi miktarı 161 eksabayta ulaştı ve bu rakamın 2010 yılına kadar 988 eksabayta ulaşması bekleniyor (Gantz ve diğerleri, 2007). Bu rakamın katlanarak artacağı ve kağıt üzerinde işaretler yapan gerçek kalemler, kurşun kalemler ve daktilolar tarafından yakın gelecekte çok az veya hiç benzersiz bilgi üretilmeyeceği apaçık ortada.

Bununla birlikte, bilgiyi kağıda aktarma ihtiyacının bir süre daha devam etmesi muhtemeldir – en azından bizim neslimizin sadece kağıt üzerinde üretilen bilgileri görerek büyüdüğü sürece, hala yaşıyorlar. Köklü alışkanlıklarımızdan kurtulmak bizim için kolay değil, ancak ilerledikçe ve sahneyi yeni nesle bıraktıkça, artık kağıda bilgi aktarmanın gerekmeyeceği zaman gelecek. Geleceğin arşivleri, kütüphaneleri ve bilgi kaynaklarının tamamen elektronik ortamlara dayanması muhtemeldir. Bizim ve daha önceki nesillerin kağıt üzerinde ürettiğimiz bilgileri elektronik ortama aktaran büyük projeler halihazırda devam ediyor, böylece bizden sonra gelenler bu bilgileri elektronik ortamda bulabilir. Önemli finansal kaynaklar (Tonta 2006,

• Ağa Bağlı Kültürel Miras için Ulusal Girişimi (NINCH – http://www.ninch.org)
• Dijital Kültür (DigiCULT – http://www.digicult.info)
• CALIMERA (http://www.calimera.org) – Gelişmiş Ağı Harekete Geçiren Halk Kütüphaneleri (PULMAN – http://www.pulmanweb.org) projesinin bir öğesi
• Ağ Ortamlarında Kültürel Nesneler (COINE)
• Elektronik Kaynak Koruma ve Erişim Ağı (ERPANET)
• Ağa Bağlı Avrupa Mevduat Kitaplığı (NEDLIB)
• i2010.

Bu tür devlet destekli girişimlere ek olarak, Michael Hart’ın Gutenberg Projesi’nin öncüsü olduğu bir dizi özel sektör girişimi de vardır (http://www.gutenberg.org). Bunlar, gelişmelerle birlikte hızla artmaktadır. gibi:

• Google Kitap Arama (http://books.google.com)
• Avrupa Dijital Kütüphanesi, Müze ve Arşiv – Europeana (http://www.europeana.eu/)
• Open Content Alliance (http://www.opencontentalliance.org)
• Milyon Kitap Projesi (http://www.archive.org/details/millionbooks).

Yükselen kullanıcı nesli, siber uzaydaki “siborglar” değil, küresel “infosferde” büyüyen “bilgi” ler olacaktır. Infosfer, Floridi (2006) tarafından “bilgi veren organizmalar, yaşayan, nefes alan” bilgi organizmaları, canlılar, nefes alıp verme “ile bağlantılı” bilgi “ile” tüm bilgi varlıklarından (bilgi aracıları dahil), bunların özelliklerinden, etkileşimlerinden, süreçlerinden ve ilişkilerinden oluşan tüm bilgi ortamı “olarak tanımlanmıştır. Ekosistemi olan bu bilgi evreninde yaşayan insanlar … Bir kişi uykudan çok internette vakit geçiriyorsa “bilgi” olarak tanımlanabilir.

Inforgs, bilgilerinin kağıt üzerinde sunulmasından hoşlanmaz. Kağıdı yavaş, hantal, düşmanca ve eski moda olarak görüyorlar. İşleri hızlı bir şekilde elde etmeye alışkındırlar ve herhangi bir bilgi kaynağına az çok anında erişim beklerler. Onlar için, giderek daha kısa sürede erişilemeyen bilgilere erişmeye değmez (Cox, 1998, 11). Bu nesil aynı zamanda, emrindeki şaşırtıcı bilgi kütlesinin ince ayrıntılarıyla boğuşmak yerine, doğrudan sonuca, ilgili bilgi dilimine kesmek istiyor. Çeşitli akıllı bilgi aracıları onlara bu düzeyde doğrudan erişim sağlar ve bu nedenle bir arama motoru tarafından işlenemeyen bilgiler (örneğin kağıt üzerinde olduğu için) onlara bir faydası olmaz. Kitaplar veya kağıt kayıt dosyaları şeklindeki bilgi kaynakları, radar ekranlarının dışındadır. Bilgi nesli, eski bilgilerden çok yeni, güncel bilgilerle ilgileniyor. Bilgi artık çok hızlı bir şekilde bayatlıyor ve raf ömrü giderek kısalıyor. Örneğin, bireylerle ilgili verilerdeki bozulma oranı ayda inanılmaz bir şekilde% 3’tür (Klau, 2003) (çünkü insanların evden taşınma, medeni durumlarını değiştirme, işleri değiştirme ve nihayetinde ölme alışkanlıkları vardır).

Yeni nesil, arşivlere ve kütüphanelere seyahat etme alışkanlığında olmayabilir, ancak bu, bilgi kaynaklarının kullanıcısı olmadıkları anlamına gelmez. Aksine, kütüphanelerin yalnızca sanal yollar olduğu bu kullanıcılar, elektronik makalelere, kitaplara ve kütüphane koleksiyonlarına, kağıt kayıtlara erişmek için kullandıklarından çok daha sık erişmektedirler (Tonta 2007, 3). Bu kadar hevesli kullanıcılar olmalarının nedeni, tesislerin parmaklarının ucunda olması ve bir referans kütüphaneci rolünü yerine getiren haber ve tartışma gruplarının uzman üyelerinden dostane yardım almalarıdır (Ataman, 2004, 39).

2. Yeni roller, yeni beceriler

Bu yeni ortamda artık arşivciler, kayıt yöneticileri ve kütüphaneciler gibi geleneksel rollerinde “bilgiye erişime yardımcı olan kişiler” gibi bilgi profesyonellerine ihtiyaç yoktur. Artık bu tür işler için otomatik sistemler (arama robotları vb.) Kullanıyoruz. Geleneksel ortamlarda, taşıyıcı ortamın ve fiziksel nesnenin korunması ve kontrolü temel düşünceydi. Elektronik ortamda, aksine, içerik ve güvenilirlik anahtardır (Duranti, 1998). Bilgi profesyonellerinin gelecekteki rolünü incelerken, ilk olarak bu iki yön incelenecek ve ardından arşivcilerin ve el yazması kütüphanecilerinin rollerinde gelecekteki değişiklikler hakkında bazı tahminler yapılacaktır; ilk olarak adli tıp uzmanlarının doğruluğu tanıklık etmesi, ikincisi koruyucular olarak ve üçüncüsü kayıt yöneticileri.

2.1 İçerik sunumu

İçeriğin sunumu uzun zamandır bilgi mesleğinde temel bir rol olarak görülmüştür. Bununla birlikte, bilgi profesyonellerinin her bir öğe için içerikten el ile meta veriler oluşturması artık pratik değildir, çünkü bilgi ve kayıt hacmi bu şekilde başa çıkmak için çok büyük olmuştur. Üstelik geleneksel arşivlerde seri düzeyinde yapılan açıklamaların artık parça düzeyinde yapılması gerekiyor. Benzer şekilde, kütüphanecilerin bir bütün olarak kitabı (web sitesi) değil, her bir sayfayı (Web üzerinde) kataloglaması gerekecektir. Bilgiye çeşitli otomatik sistemler tarafından erişilen yeni dünyamızda, bilgi profesyonelleri artık “bilgiye erişimde yardımcı olan kişiler” olmayacaklar ve kendilerini “bilgiye erişmenin yollarını tasarlayan ve yaratan insanlara” dönüştürmek zorunda kalacaklar.

Geçiş dönemi boyunca, geleneksel “bilgiye erişimde yardımcı olan kişiler” rolünün yeni versiyonu, “çevrimiçi referans hizmetleri geliştiren kişi” dir. Referans arşivci veya kütüphaneci artık elektronik iletişim sistemleri, SSS’ler, yardım sayfaları ve çevrimiçi eğitim belgeleri aracılığıyla kullanıcılardan gelen sorulara anında yanıt verme dahil olmak üzere çeşitli hizmetler sağlıyor olabilir (Yakel ve Reynolds, 2006).

İlgili bir gelişmede, bilgi sunma yöntemleri de sürekli bir değişim halindedir. Pek çok geleneksel arşivci ve kütüphanecinin yaklaşımı kullanıcı merkezli olarak tanımlanamaz (Yakel ve Reynolds, 2006), ancak bu yeni dünyada çevrimiçi kaynakları kimin ve nasıl kullandığını belirlemek, bu kullanıcıların ne kadar tanıdık olduğunu öğrenmek çok önemli olacaktır. arşiv ve kütüphane kaynaklarına sahiptir ve sistemlerin ihtiyaçlarını karşılayacak şekilde planlanmasıdır. Bilgi mimarisi (Wodtke, 2003) ve kullanılabilirlik çalışmaları (Garrett, 2003) gibi kavramlar giderek daha önemli hale gelmektedir. İnsan Bilgisayar Etkileşimi (HCI) alanı da önem kazanmaktadır, çünkü oldukça basit yazı tipi veya renk değişiklikleri bile kullanıcıların çevrimiçi materyalle etkileşimini büyük ölçüde etkileyebilir (Yakel ve Reynolds 2006).

Ancak, geleceğin bilgi profesyonellerinin edinmesi gereken tek beceriler bunlar değildir. Örneğin, günümüzün bilgi profesyonelleri için bir kağıt etiket yazmak ve bunu bir bilgi kaynağına iliştirmek gibi basit meseleyi ele alalım. Geleceğin bilgi profesyonellerinin, bir kullanıcı arayüzü yazmak veya var olanı değiştirmek için yeterli programlama bilgisine sahip olması gerekecektir. yeni ortamda aynı türden bir işlemi aynı kolay ve doğal bir şekilde gerçekleştirebilmeleri için Kütüphane kataloğu ve arşiv bulma yardımı gibi geleneksel meta veri biçimleri, çeşitli elektronik meta veri türlerine dönüştürülmüştür. üç farklı sınıfa ayrılmıştır:

• belgenin NEDEN, NEREDE ve KİM tarafından yaratıldığı hakkındaki bilgilerden oluşan bağlamsal meta veriler (yani arşiv açısından kökeni veya kütüphane dünyasındaki yazar, yayıncı ve dizi bilgileri);
• belgenin NE ZAMAN ve NASIL oluşturulduğunu gösteren ve yazı tiplerini, dosya biçimlerini vb. tanımlayan teknik meta verileri içeren yapısal meta veriler;
• Belgenin NE DEDİĞİNİ belirten ve belgeyi bulmak için kullanılan ve belge başlığını, konusunu, özetini, anahtar sözcükleri vb. içeren içerik meta verileri.

İçerik meta verileri esas olarak oraya yerleştirilir, böylece çevrimiçi kaynakları ziyaret eden ve dizine ekleyen arama motorları tarafından toplanabilir. Bilgi profesyonellerinin çevrimiçi kaynaklar için içerik meta verilerini inceleyebilmeleri, araştırabilmeleri ve hazırlayabilmeleri gerekecektir. Ne de olsa bunlar, bilgilerini kendileri için almak için akıllı ajanlara güvenen yeni nesillerin kullandığı ana yollardır. Bu alandaki araştırmalar önemli ilerleme kaydetmiştir. Kütüphaneci topluluğu tarafından geliştirilen Dublin Core Metadata Initiative (Dublin Core- http://dublincore.org) ve Kodlanmış Arşiv Tanımı (EAD – http://www.loc.gov/ead) gibi standartlar, Arşiv topluluğu tarafından geliştirilen bu yapının temel temel taşlarıdır. Z39’dan da bahsedilmelidir.

Bunun gibi araçlar öncelikle kaynak keşif teknikleri olarak görülüyor. Ancak günümüzde, tanımlayıcıları dahil etmek için kaynak keşif mekanizmalarının ötesine geçen daha karmaşık yapılar, örneğin:

• MPEG-21 DIDL (Dijital Öğe Tanımlama Dili), Motion Picture Experts Group tarafından geliştirilmiştir.
• Kongre Kütüphanesi tarafından geliştirilen METS (Meta Veri Kodlama ve İletim Standardı)
• Gelişmiş Dağıtılmış Öğrenme girişimi tarafından geliştirilen SCORM (Paylaşılabilir İçerik Nesnesi Referans Modeli).

Bu formatların üçü de dijital kaydın gerçek kaynağını doğrulayabilir. Bu formatlar genellikle aşağıdaki temel özellikleri paylaşır:

• Bir dijital nesnenin, verileri tanıdık bir arayüzle kullanıcıya sunan bir “sarmalayıcı” XML belgesi aracılığıyla temsil edilmesi.
• Basit, tek veri akışı nesnelerinin yanı sıra bileşik dijital nesneleri (birden çok veri akışından oluşan) temsil etme yeteneği.
• Dijital nesnenin tanımlayıcılarını ve onu oluşturan veri akışlarını açık bir şekilde iletme yeteneği.
• Bir veri akışını birbirini dışlamayan iki yoldan dahil etme yeteneği:
• By-Value: veri akışının base64 kodlamasını sarmalayıcı XML belgesi içine gömme;
• Referansla: Veri akışının ağ konumunu açık bir şekilde sarmalayıcı XML belgesinin içine gömme. Bu yaklaşım, By-Value yaklaşımı ile tamamen eşdeğer kabul edilir.
• Bir veri akışına ilişkin çeşitli ikincil bilgileri dahil etme yeteneği. Bu, açıklayıcı meta verileri, hak bilgilerini, teknik meta verileri, vb. İçerir. Bu ikincil bilgi, aynı zamanda By-Value veya By-Reference sağlanabilir. (Van de Sompel ve diğerleri, 2004).

OAI-PMH (Open Archives Initiative, Protocol for Metadata Harvesting) şu anda tüm bu karmaşık yapıları tek bir şemsiye altında toplayan bu tür karmaşık yapıları koordine etmek ve uyumlu hale getirmek için paylaşılan bir protokol olarak kabul görmektedir (Van de Sompel ve diğerleri, 2004). .

Ancak, tüm bunlar geleceğin bilgi kullanıcıları için yeterli olmayacaktır çünkü kendilerini uzak yetkililer tarafından öngörülen kataloglama terminolojisini kullanmakla sınırlamak istemeyeceklerdir. Günlük yaşamlarında kullandıkları aynı konuşma dilini ve aynı arama ve bulma tekniklerini kullanmayı bekleyeceklerdir. Günümüzde bu tür kullanıcılar, del.icio.us ve Flickr gibi sitelerin öncülüğünü yaptığı folksonomi olarak bilinen etiketleme yöntemlerini zaten kullanıyor. Bu yöntem, katalogcunun genelleştirilmiş ve yüzeysel etiketleri yerine, söz konusu konuya özgü olabilecek ve belirli bir alana odaklanmış topluluklardan uzmanlar tarafından üretilen çok daha zengin sınıflandırmaları kullanır. Ayrıca, bu tür etiketler kullanıcılar tarafından girildiği için onlar materyali okudukça, etiketleme süreci aşağı yukarı anlıktır.

Şaşırtıcı olmayan bir şekilde, bu yöntemlerin bazı yerleşik dezavantajları vardır. En açık olanı, net ve paylaşılan bir standart yoktur. Daha kötüsü, bu teknikler istenmeyen posta türü kötüye kullanıma açıktır (Hammond ve diğerleri, 2005).

Bir alternatif, veri madenciliğine benzeyen bir teknik olan metin madenciliği yoluyla başlık ve konu üst verilerini geliştirmek olabilir (Stollar ve Kiehne, 2006, 5). Halihazırda Google tarafından geliştirilmekte olan bu tür araçlar, otomatik çok dilli çeviri motorlarının temelini oluşturmayı amaçlamaktadır.

2.2 Güvenilir depolama

Geleceğin bilişim profesyonelleri için temel bir sorun, güvenilirlik sorunu olacaktır. Depolanan bilginin güvenilirliği, esas olarak özgünlüğünün ne kadar iyi korunduğuna bağlıdır. Arşivler ve kütüphaneler, gerçek bilgiler için tek güvenilir üçüncü taraf depolamasını sunar (InterPARES, 2001, 21) – ancak bu rolü sürdürmeleri için gerekli güvenlik önlemleriyle donatılmışlar mı? Geleneksel ortamda arşivcilerin fiziksel nesneyi kontrol altına almaları gerekiyordu, ancak elektronik arşivlerde ve kütüphanelerde kontrol edilmesi gereken işlevler, süreçler ve kullanımlardır (Gilliland-Swetland ve Eppard, 2000).

2.2.1. Fonksiyon kontrolü

Elektronik bir ortamda, tek bir kuruluş içinde dikey olarak veya diğer ortak kuruluşlarla yatay olarak işbirliği yaparak belge oluşturmak kolaydır. Bu tür durumlarda (karşılaştırmalı olarak) çoklu kaynak gibi yeni kavramlar ortaya çıkar (Gavrel, 1990, 26-27). Temel arşiv teorisinin radikal revizyonunu gerektiren bu yeni sorunlar, arşiv literatüründe uzun tartışmalara neden oldu. Orijinal tartışma, “kayıtların yaşam döngüsü” kavramının sorgulanmasıyla başladı, ancak kesin kaynak yerine işlevsel bir yaklaşımın benimsenmesi gerekip gerekmediğine dair tartışmalara geçti (Cunningham, 1998; McKemmish ve diğerleri, 1998).

2.2.2 Süreç kontrolü

Bir belgenin gerçekliğini belirlemede temel kriterlerden biri, kırılmamış, güvenilir, iyi belgelenmiş bir gözetim zincirinin varlığıdır (Ashley, 2000). Araştırma, elektronik kayıtlar için bu tür belgesel kanıtları sağlamanın etkili bir yöntemidir. Bilgi uzmanlarının ilgili bilgileri ve meta verileri girmesini veya eklemesini sağlamak yerine, bu bilgiler, bilginin oluşturulduğu noktada belgenin bağlamsal meta verilerine dahil edilebilir. Bu bağlamsal meta veriye otomatik eklemeler, e-belgenin sonraki ömrü boyunca yapılabilir (Wallace, 1995). Bağlamsal üst veriyi otomatik olarak girip ekleyebilen sistemler henüz tam olarak geliştirilmemiştir, ancak, Jhove gibi, belge oluşturulduğunda geliştirilen meta verileri bulabilen ve çıkarabilen bir dizi meta veri çıkarma aracı oluşturulmuştur (Jhove, 2006). Elektronik yayınlarda da benzer bir sorun ortaya çıkmaktadır. Artık elektronik olarak da dağıtılan elektronik yayınların isteğe bağlı olarak yayınlanmasına sahip olduğumuza göre, son dakika eklemelerini eklemek teknik olarak çok kolaydır. Ancak kütüphaneler için, bu tür baskıları – veya daha da kötüsü “el yazmalarını” takip etmek, belgeler otomatik olarak bağlamsal meta verilerle donatılmadıkça bir kabus olacaktır.

Söz konusu kopyanın, e-kitaplığa veya e-arşivlere giderken gözetim zinciri boyunca yaptığı yolculuk sırasında değiştirilmediğini veya değiştirilmediğini garanti etmek için, bu zincirle ilgili bağlamsal üst veri girişlerinin sağlanması gerekli olacaktır. e-kitaplığa veya e-arşivlere varış noktasına kadar olan tüm duraklar otomatik olarak eklenir. Bu kolay olmayacak. Bir belge veya yayın zincirinin her aşamasında bağlamsal meta verilerin güncellenmesi, kaçınılmaz olarak çeşitli kurumları ve / veya departmanları ve muhtemelen farklı formatlara sahip çeşitli sistemleri içerecektir. Bu kadar çeşitli standartları tek bir çatı altında toplamak, bilgi profesyonelleri bir yana, BT uzmanları için bile kolay bir iş olmayacaktır.

Yaygın olarak önerilen bir başka çözüm de “olay farkındalığını” araştırma araçlarına entegre etmektir (Lagoze, 2000). Bu tür araştırma araçları, her bir kaynağın yaşam döngüsünün izlenmesini, aralarındaki ilişkilere ilişkin farkındalığın sürdürülmesini, girdi kaynaklarının çıktı kaynaklarına dönüştürülmesinde meydana gelen olayların ve özelliklerinin (veya meta verilerinin) farkında olmasını içerecektir (Lagoze, Hunter ve Brickley, 2000). Ayrıca, oluşturulan bağlamsal meta verilerin daha sonra depolanmasını ve belgenin ömrü boyunca (veya belki de bundan daha uzun süre) korunmasını da gerektirecektir.

2.2.3 Kullanımların kontrolü

Yıllar içinde belgelerin veya el yazmalarının gerçekliğini belirlemek için çok çeşitli teknikler geliştirilmiştir (Ataman, 2005). Ne yazık ki, elektronik kayıtlarda yapılan bir değişikliği sadece belgenin kendisine bakarak tespit etmek neredeyse imkansız olduğundan, bunların neredeyse hiçbiri doğrudan elektronik kayıtlara uygulanamaz. Bu nedenle, e-kayıtların ve yayınların kullanımını kontrol edecek ve izleyecek yöntemlerin geliştirilmesinden ve malzemede belgelenmemiş hiçbir değişiklik yapılmamasını sağlayan güvenlik sistemlerinin geliştirilmesinden kazanılacak çok şey vardır.

Doküman yönetim sistemi (DMS) yazılımı, aynı e-dokümanda çeşitli kişiler tarafından çeşitli zamanlarda yapılan değişiklikleri takip etmemizi sağlamak için tasarlanmıştır. Bununla birlikte, normal belgelerdeki değişiklikler – kayıt işlevini üstlendikten sonra – yasal olarak sahtecilik olarak sınıflandırılabileceğinden, bu tür yazılımlar e-kayıtların yönetimi için uygun değildir. Yazılım endüstrisi bu ihtiyacı belirledi ve elektronik kayıt yönetim sistemleri (ERMS) olarak bilinen bir yazılım sınıfı üretmek için yönetim sistemlerini belgelemek için kontrol ve izleme mekanizmaları ekleyerek çalışmaya başladı. ERMS uygulamaları, sistemde kayıtlı e-kayıtlarda değişiklik yapılmasına izin vermez ve belgeye salt okunur erişimin tüm olaylarını ve hatta erişim girişimlerini izlemek için bir denetim günlüğü tutar.

Bilginin güç olduğu bir çağda, elektronik kayıtların ve bilgilerin depolanmasını ve güvenliğini tek bir yazılım uygulamasının elinde bırakmak elbette düşünülemez. Bilgi güvenliği, giderek kendi başına bir uzmanlık alanı haline geliyor. Arşivciler ve kayıt yöneticilerinin konuyla daha yakından ilgilenmeye başlaması gerekecek ve şüphesiz gelecekte bilgi profesyonellerinin tümü bilgi güvenliği konusunda sıkı bir eğitimden geçmek zorunda kalacak.

İşlevlerin, süreçlerin ve kullanımın kontrolünün sağlanması mümkünse, arşivler ve kütüphaneler gibi güvenilir üçüncü şahıslar tarafından tutulan kayıtların orijinalleri, daha geniş elektronik dünyada dolaşan materyallerle karşılaştırmak için referans örnekler olarak kullanılabilir. Böyle bir düzenleme altında, herhangi bir malzemenin orijinaliyle karşılaştırılması da metin madenciliği araçlarıyla otomatik olarak gerçekleştirilebilir.

2.3 Dijital adli tıp

Tarihi bir belgenin veya el yazmasının gerçekliğinden şüphe duyulduğunda, mahkemeler ve avukatlar genellikle bir arşivcinin veya bir el yazması kütüphanecisinin uzman görüşünü alır. Bu tür profesyoneller, hat, filigran, diplomatik ve fiziki yapısına bakarak, iç tutarlılığını ve aynı döneme ait belgelerle benzerliğini değerlendirerek bir hükme varırlar. Elektronik kayıtlar ve yayınlar açısından, özellikle kayıtların saklama geçmişi tam olarak izlenemediğinde – örneğin özel arşiv koleksiyonlarındaki belgeler veya bağışlanan yayınlar söz konusu olduğunda – çok benzer incelemelerin yapılması gerekli olabilir.

2.3.1 Kaligrafi

Elektronik bir kayıt için kaligrafi özelliklerinin eşdeğeri, karakter kodlaması ve gömülü yazı tiplerinin ayrıntıları olacaktır. Bunlar bize belgenin veya yayının oluşturulabileceği olası en erken tarih hakkında bazı bilgiler verecektir (Lynch, 2000).

2004’teki ABD seçimleri sırasında bunun güzel bir örneği vardı: George Bush’un askerlik hizmetinden kaçtığının, sözde 1971’den kalma “kanıtının” Times New Roman’da basıldığı bulundu. Ancak bu yazı tipi 1990’larda bilgisayarlar tarafından kullanılmak üzere tasarlandı. Sonuç: Sahtecilik, iddianın kamuya açık hale gelmesinden sadece 18 dakika sonra yeni neslin bloglarında tartışılıyordu ve Kerry’nin kampanyası, desteğine güvendiği gelecek nesil arasında aniden önemli bir güvenilirlik ölçüsünü kaybetti (Karlgaard, 2004).

2.3.2 Filigran

Orijinal medyanın özgünlüğünü oluşturmak, çoğunlukla tarihlendirilebilir olan filigranlara bakmayı gerektiriyordu. Şimdi bir filigranın dijital eşdeğerini elektronik ortama uygulamaya ilgi var. DataGlyph teknolojisi, Xerox tarafından verileri insan gözüyle tespit edilemeyen ancak özel araçlarla okunabilen bir şekilde kağıda veya görüntülere gömmek için geliştirilmiştir (PARC Research, 2002) ve teknisyenlere elektronik ortam için benzer teknikler geliştirmeleri için umut vermektedir.

2.3.3 Diplomatik

Diplomatik bilimi, belgelerin, ciltli ciltlerin ve diğer arşiv malzemelerinin yapımında yer alan yapı, stil, biçim ve malzemeler, bunların sunumu ve iç yapıları ve tüm bu özelliklerin belgelerle olan ilişkisini ele alan temel bir arşiv çalışmaları alanıdır. içerik ve bağlam (Duranti, 1998, 27).

Belgelerin diplomatik özellikleri, gerçekliği saptamak için temel ipuçları sağlar, çünkü belgelerin biçimsel özellikleri, belgenin gerçek oluşumunu kronolojik olarak takip etse de, çok daha hızlı bir tanımlama yöntemi sunar (Eastwood, 1988, 248). Bu bilim dalı, elektronik kayıtların gerçekliğini tespit etmede kullanılabilir, ancak bu, diplomatik alanının güncellenmesini ve elektronik kayıtların diplomatik özelliklerinin yakından incelenmesinin başlatılmasını gerektirecektir. Gelecek nesil için, bir e-posta başlığının nasıl oluşturulduğunu bilmeyen herhangi bir diplomatik uzmanı (en basit örneği vermek gerekirse), yalnızca en tarih öncesi eserlerle uğraşmak için donatılmış yalnızca bir belge arkeoloğu olacaktır.

2.3.4 Fiziksel form

Geleneksel medyadaki kayıtların ve el yazmalarının gerçekliğini korumak, kağıdın kumaşı ve mürekkebin kimyası gibi fiziksel biçimini incelemeyi içeriyordu. Elektronik bir ortamdaki eşdeğeri, kaydın resmi niteliklerini ve bunun yanı sıra dış yapısını belirleyen teknolojik bağlamı, aşağıdakileri de içerecek şekilde incelemek olacaktır:

• Komut dosyası: yazı tipi, biçim, ekler, renkler vb.
• Dil.
• Özel işaretler: eklerin veya yorumların, sloganların, amblemlerin vb. Varlığını gösteren semboller,
• Her tür mühür: dijital imzalar (Checksum ve MD5 veya SHA-256 tipi güvenlik algoritmaları gibi), saat ve tarih damgaları vb. Dahil.
• Kullanılan konfigürasyonlar.
• İşletim sistemi mimarisi.
• Uygulama yazılımı.
• Dosya formatları.

Tüm bu öğeler elbette çoğunlukla “şeffaftır veya kullanıcı tarafından görünmezdir” (Duranti ve MacNeil, 1996, 49).

Geleceğin arşivcileri ve kütüphanecileri, bu tür belgesel unsurlar aracılığıyla özgünlüğü tespit etmede rol alacaklarsa, kendilerine bu alanda kapsamlı bir teknik bilgi altyapısı inşa etmek zorunda kalacaklar.

2.4 E-koruma

Bilgi profesyonelleri ayrıca, malzemeleri çeşitli hasar türlerinden korumak için günlük görevlerini dönüştürmek zorunda kalacaklar. Geleneksel taşıyıcı medyanın dayanıklılığına ilişkin araştırmalar kaçınılmaz olarak devam edecek, ancak şimdi dijital bilgi için taşıyıcı medyanın dayanıklılığına bakmalıyız. CD ve DVD medyasının dayanıklılığı üzerine birkaç çağdaş çalışma vardır (örn. Bradley, 2006). Yakın gelecekte, BlueRay, Flash disk vb. Gibi yeni ortaya çıkan medya üzerine benzer araştırmalar olması muhtemeldir.

Dijital bilgi mirasımızın gelecek nesillere aktarılmasını ve onlar tarafından kullanılmasını sağlamadaki görevlerimizden biri, mevcut ve gelecekteki dosya formatlarını ve bunlarla ilişkili yapısal meta verileri izlemektir. Bu yapısal verilerin bir kısmı belgelerin kendisinde gömülü olabilir. Örnekler, kelime işleme uygulamaları tarafından oluşturulan “belge özellikleri” bilgilerini veya MP3 ses dosyalarına eklenmiş ID3 etiketlerini içerir. Bilginin yok olmasını önlemek için, verilerin formatlar arasında taşınmasında büyük özen gösterilmelidir. MacOS altında oluşturulan bir belge Windows formatına dönüştürüldüğünde, örneğin, orijinal dosyanın entegre bir öğesi olan “kaynak çatalı”, ortağından kolayca ayrılabilen veya kaybolabilen ek bir dosyaya dönüştürülür. Ayrıca,

Birleşik Krallık Ulusal Arşivleri, çeşitli dosya biçimlerinden (http://www.nationalarchives.gov.uk/pronom) oluşan bir veri tabanı PRONOM oluşturarak bu yönde ilk adımı attı. Yüzlerce ve muhtemelen binlerce dosya biçimini izlemek başlı başına önemli bir görevdir, ancak bu tür biçimlerde depolanan bilgilerin uzun vadede erişilebilir olmasını sağlamak çok zor ve özenli bir iş olacaktır ve “dijital arkeoloji” olarak anılacaktır. (Ross ve Gow, 1999).

Bu soruna sıkça önerilen bir çözüm, tüm dosya türlerinin daha uygun bir biçime aktarılmasını sağlamaktır, bu işlem geçiş olarak adlandırılır (Wheatley, 2001). En yaygın kabul gören format, taşınabilir belge formatıdır (PDF-A). Bu PDF’ye geçiş eğilimi zaten fiili olarak kabul ediliyordu endüstri standardıdır, ancak şimdi bir ISO standardı olarak kabul görmüştür (ISO 19005-1 2005 ve ISO 15930-1-8 2001-2003). Ancak arşiv ve kayıt yöneticileri, bu geçiş sürecinin gerçekliğin doğrulanmasına izin verecek ayrıntıların çoğunu sildiğinden habersiz olabilir, çünkü bu dönüşümde yapısal meta verilerin çoğu kaybolacaktır. Dolayısıyla, bir elektronik kaydın gerçekliğini kanıtlamak için işlevleri, süreçleri ve kullanımı kontrol etmeye dayanan yöntemlerden başka bir şey kalmayacaktır.

Etkileşimli uygulamalar söz konusu olduğunda, bu bilgilerin neredeyse tamamı tamamen imkansız hale gelir. Bu tür bir belgede iki seçenek vardır. Ya bir teknoloji müzesi kurabilirsiniz – çok çeşitli eski sistemleri çalışır durumda tutmanın muazzam maliyetiyle (Rothenberg, 1998) ya da materyale emülatörler aracılığıyla erişebilirsiniz (Granger, 2000). 1980’lerde kişisel bilgisayarın ilk yıllarında Birleşik Krallık’taki BBC bilgisayarında kurulan bir coğrafi bilgi sistemi olan Domesday Projesi, bir öykünücü programı aracılığıyla kurtarılan ve erişilebilir hale getirilen bir bilgi kütlesinin ilginç bir örneğidir (Darlington et. diğerleri, 2003).

Güvenlik kopyalarının saklanması, elektronik ortamda hayati kayıt yönetimi için özellikle önemlidir ve bu alandaki seçeneklerden biri, sağlama sürecini otomatikleştiren LOCKSS teknolojisidir (Lots of Copies Keep Stuff Safe) (Reich ve Rosenthall, 2001). hayati elektronik kayıtların güvenlik kopyalarının ikinci bir yerde veya birden çok yerde saklandığını.

2.5 Kayıt yönetimi

Başlangıçta, mevcut eşi görülmemiş hızdaki bilgi yaşlanmasını, sonuç olarak bilginin ömrünün nasıl kısaldığını ve örneğin bireyler hakkındaki bilgilerin doğruluğunun, ayda% 3 gibi çarpıcı bir hızla nasıl kötüleştiğini tartıştık. Bu bağlamda, verilerin kalitesi ve kullanışlılığı ancak düzenli ve sistematik veri temizliği ile korunabilir. Yararlı ömrünün sonuna gelmiş olan bilgilerin değerlendirilmesinden ve sürekli depolamayı garanti etmeyen her şeyi imha etmekten geleneksel olarak sorumlu olan kayıt yöneticileri, geleceğin dijital veri temizleyicileri olarak atanmaya en olası adaylar gibi görünmektedir.

3 Sonuç

Kongre Kütüphanesi’ni her yıl 37.000 kez dolduracak kadar benzersiz bilgi üreten ve bu bilgilerin% 92’sinin elektronik ortamda tutulduğu bir dünyada, bilgi profesyonellerinin en son teknolojiyle donatılması gerekecek. Bu da, bu tür profesyonelleri eğiten kurumların, Haspel’in (1998) “arşiv mühendisleri” veya daha genel anlamda bilgi mühendisleri olarak adlandırdığı şeyi ürettiklerinden emin olmaları gerektiği anlamına gelir. Ne yazık ki, bazı üniversiteler bu terimi geleneksel olarak “yönetim bilgi sistemleri” olarak adlandırılan şeyi ifade etmek için kullanmaya başlamıştır.

Yeni teknolojiye uygun yeni becerilerle donatılmadıkları sürece, tozlu yığınlar içinde biriken yaşlı eksantrikler olarak arşivciler, kayıt yöneticileri, kütüphaneciler ve bilgi yöneticilerinin klişesi aslında gerçek olacak. Zaten oluyor olabilir. 2004 yılında ABD’de yapılan geniş kapsamlı bir anket, mevcut arşivcilerin% 60’ının 45 yaşın üzerinde olduğunu ortaya çıkarmıştır (Walch ve Yakel 2006, 21).

Açıktır ki, arşivler ve kütüphaneler bir süre daha geleneksel eğitim almış personele ihtiyaç duyacaktır; ancak şu anda geleceğin bilişim profesyonellerini eğitmeye başlamazsak ve mesleğimizin yeni teknoloji yönlerini BT uzmanlarının elinden almaya başlarsak, uçsuz bucaksız dijital uçurum tarafından yutulacağız. Başka alanların kontrolü altına girdiğimizde, arşiv mesleğinin ilk yıllarında mücadele etmek zorunda kaldığı “bağımsızlık savaşları” na bir kez daha başlamak zorunda kalabiliriz. Bu nedenle, geleceğin bilgi profesyonellerinin yalnızca geleneksel kütüphane ve arşiv becerileriyle değil, aynı zamanda bu yeni teknolojik beceriler sınıfıyla da silahlandırılmasını sağlamalıyız.

Bu noktada sorulması gereken hayati soru şudur: Şu anda devam eden eğitimde teknolojiye ne ağırlık verilmeli? Bu sorunun cevabının her geçen gün değişeceğini unutmamalıyız.

Bir sonraki ve daha da acil olan soru, gelecekteki bilgi profesyonellerimizi bilgi bilimlerine odaklanan kurumların müfredatına teknik unsurlar ekleyerek yetiştirip geliştirmeyeceğimizdir ya da bilgi teknolojisine odaklanan mühendislik okullarına kayıtlar, bilgi yönetimi ve kütüphanecilikle ilgili unsurlar ekleyip eklemeyeceğimizdir. 2006’da Archival Science dergisinde yayınlanan Amerikan Arşivciler Derneği’nin 2004 arşiv eğitimi konferansında (Eastwood, 2006; Tibbo, 2006; Uhde, 2006; Cox 2006) sunulan makalelere bir bakış , gerekli teknolojinin tanıtılmasındaki ilerlemenin iyimserlik için gerekçe vermeyin.

Çoğumuz muhtemelen, BT çalışanlarının işimizin teknolojik yönlerine hakim olduğu yukarıdaki seçeneklerden ikincisini pek hoş karşılamayız, ancak bilgi teknolojisi eğitimini uzmanlara bırakmak, bilişim bilimleri üzerinde çalışan akademisyenlerin kavramsal araştırmalara yoğunlaşmaları için alan yaratabilir. kendi alanlarında sorunlar.

Bu konuları ciddi şekilde düşünmeli ve eylem planımıza başlamalıyız. Bunda başarısız olursak, olayların bizi çok geride bıraktığını görebiliriz.

Editörün Notu

Bu makale 24-26 Ekim 2007 tarihlerinde Hacettepe Üniversitesi, Ankara, Türkiye tarafından düzenlenen Değişen Dünyada Bilgi Yönetimi Sempozyumunda Türkçe olarak yapılan bir sunuma dayanmaktadır.

TEŞEKKÜRLER

Bu metnin hazırlanmasındaki değerli görüş ve katkılarından dolayı Prof. Yaşar Tonta’ya ve İngilizce metnin redaksiyonu ve redaksiyonu için Jonathan Sugden’e şükranlarımı sunuyorum.

Kaynaklar (Tüm URL’ler 29 Kasım tarihinde kontrol edildi ^inci 2008)

References (All URLs were checked on November 29 ^th2008)

• Ashley, K. (2000), “ I”m me and you”re you but is that that?” Presentation at 2000 Preservation: An International Conference on the Preservation and Long Term Accessibility of Digital Materials , York, England. Available at: http://digitalarchive.oclc.org/da/ViewObjectMain.jsp?fileid=0000070504:000006277266&reqid=7Ataman, B.K. (2004), “Technological means of communication and collaboration in archives and records management”, Journal of Information Science, Vol. 30, No.1, pp.30-40. Available at: http://www.archimac.org/BKACV/Articles/TechMeans.html
• .
• Ataman, B.K. (2005), Elektronik Ortamdaki Bilginin Arşivlenmesi. (Archiving Information in an Electronic Environment), prepared by Mehmet Emin Küçük. Prof. Dr. Nilüfer Tuncer”e Armağan [Tribute to Prof. Dr. Nilüfer Tuncer]. Association of Turkish Librarians, Ankara, pp. 78-100. Available at http://www.archimac.org/BKACV/Articles/EArsiv.htmlBradley, K. (2006), Risks Associated with the Use of Recordable CDs and DVDs as Reliable Storage Media in Archival Collections – Strategies and Alternatives , UNESCO, Paris. Available at:
• http://portal.unesco.org/ci/en/ev.php-URL_ID=23324&URL_DO=DO_TOPIC&URL_SECTION=201.html
• Cox, R. J. (1998), “Do we understand information in the Information Age?”, Records and Information Management Report , Vol. 14 No.3, pp. 1-12.
• Cox, R. J (2006), “Are there really new directions and innovations in archival education?”, Archival Science , Vol. 6 No.2, pp. 247-261.
• Cunningham, A. (1998), “Dynamic descriptions: Australian strategies for the intellectual control of records and recordkeeping systems”, in Recordkeeping: Control and Retrieval , National Archives of Australia, National Archives of Australia.
• Darlington, J., Finney, A. and Pearce, A. (2003), “Domesday redux: the rescue of the BBC Domesday Project videodiscs”, Ariadne, No. 36. Available at: http://www.ariadne.ac.uk/issue36/tna/.Duranti, L. (1998), Diplomatics. New Uses for an Old Science, Scarecrow Press, Lanham MD.
• Duranti, L. (2000), “Permanently authentic electronic records: an international call to action”, Proceedings of the DLM-Forum on Electronic Records – European citizens and electronic information: the memory of the information society, Brussels, 18-19 October 1999 . INSAR: European Archives News, Supplement IV. Luxembourg: Office for Official Publications of the European Communities, 2000, pp. 158-163.
• Duranti, L. and Macneil, H. (1996), “The protection of the integrity of electronic records: an overview of the UBC-MAS research project”, Archivaria, No. 42, pp.46-67. Available at: http://journals.sfu.ca/archivar/index.php/archivaria/article/view/12153/13158.
• Eastwood, T. (1988), “Nurturing archival education in the university”, American Archivist , Vol.51 No.3, pp.228-252.
• Eastwood, T. (2006), “Building archival knowledge and skills in the digital age”, Archival Science , Vol.6 No.2, pp.163 -170.
• Floridi , L. (2006), “Peering into the future of the infosphere”, TidBITS, No. 848. Available at: http://db.tidbits.com/article/8686.
• Gantz, J. et al (2007), The Expanding Digital Universe: A Forecast of Worldwide Information Growth Through 2010. IDC White Paper . Available at http://www.emc.com/about/destination/digital_universe/pdf/Expanding_Digital_Universe_IDC_WhitePaper_022507.pdf
• Garrett, J. J. (2003), The Elements of User Experience: User Centered Design for the Web, New Riders, Indianapolis.
• Gavrel, K. (1990), Conceptual Problems Posed by Electronic Records: A RAMP Study, UNESCO, Paris. Available at: http://www.unesco.org/webworld/ramp/html/r9012e/r9012e00.htm
• Gilliland-Swetland, A. J. and Eppard, P. B. (2000), “ Preserving the authenticity of contingent digital objects: the InterPARES project”, D-Lib Magazine , Vol. 6 Nos7/8. Available at: http://www.dlib.org/dlib/july00/eppard/07eppard.html.
• Granger, S. (2000), “Emulation as a digital preservation strategy”, D-Lib Magazine , Vol.6 No.10, Available at: http://www.dlib.org/dlib/october00/granger/10granger.html.
• Hammond, T. et al. (2005), “Social bookmarking tools (I): a general review”, D-Lib Magazine , Vol.11 No.4. Available at: http://www.dlib.org/dlib/april05/hammond/04hammond.html
• Haspel, B. (1998), “Computer revolution and its impact on the archival world”, Atlanti: the Journal of the International Institute for Archival Science , No.8, pp.30-40.
• InterPARES (2001), Authenticity Task Force Report. International Research on Permanent Authentic Records in Electronic Systems . Available at: http:// www.interpares.org/book/interpares_book_d_part1.pdf
• ISO 19005-1 (2007), Document Management — Electronic Document File Format For Long-Term Preservation — Part 1: Use of PDF 1.4 (PDF/A-1 ). Available at: http://www.iso.org/iso/catalogue_detail?csnumber=38920
• ISO 15930-1 (2008), Graphic Technology — Prepress Digital Data Exchange Using PDF — Part 1-8 . Available at: http://www.iso.org/iso/iso_catalogue/catalogue_tc/catalogue_detail.htm?csnumber=42877
• Jhove (2006), Jhove – Jstor/Harvard Object Validation Environment . Available at: http://hul.harvard.edu/jhove/
• Karlgaard, R. (2004), Digital Rules, Net-One TV- Zero . Available at: http://www.forbes.com/technology/free_forbes/2004/1129/041.html
• Klau, R. (2003), “Driving successful CRM adoption”, Computerworld, December 2. Available at: http://www.computerworld.com/softwaretopics/crm/story/0,10801,87469,00.html?f=x51
• Lagoze, C. (2000), Business Unusual: How “Event-Awareness” May Breathe Life Into the Catalog? Available at: http://www.cs.cornell.edu/lagoze/papers/lagozelc.pdf
• Lagoze, C., Hunter, J. and Brickley, D. (2000), An Event-Aware Model for Metadata Interoperability . Available at: http://www.cs.cornell.edu/lagoze/papers/ev.pdf
• Lyman , P. and Varian, H. R. (2003), How Much Information 2003 ? Available at: http://www2.sims.berkeley.edu/research/projects/how-much-info-2003/index.htm
• Lynch, C. (2000). Authenticity and Integrity in the Digital Environment: An Explanatory Analysis of the Central Role of Trust. Authenticity in a Digital Environment . Council on Library and Information Resources, Washington. Available at: http://www.clir.org/pubs/reports/pub92/lynch.html
• Mckemmish, S., Acland, G., Ward, R. and Reed, B. (1998), Describing Records in Context in the Continuum: the Australian Recordkeeping Metadata Schema . Available at: http://www.sims.monash.edu.au/research/rcrg/publications/archiv01.htm.
• PARC Research (2002), DataGlyphs: Embedding Digital Data . Available at: http://www.parc.com/research/projects/dataglyphs/
• Reich, V. and Rosenthal, D. S. H. (2001), “LOCKSS: a permanent web publishing and access system”, D-Lib Magazine , Vol. 7 No.6. Available at: http://www.dlib.org/dlib/june01/reich/06reich.html
• Ross, S. and Gow, A. (1999), Digital Archaeology: Rescuing Neglected and Damaged Data Resources . Available at: http://www.ukoln.ac.uk/services/elib/papers/supporting/pdf/p2full.pdf
• Rothenberg, J. (1998), Avoiding Technological Quicksand: Finding a Viable Technical Foundation for Preserving Digital Information, Council on Library and Information Resources, Washington. Available at: http://www.clir.org/pubs/reports/rothenberg/contents.html
• Stollar, C. and Kiehne, T. (2006), “Guarding the guards: archiving the electronic records of hypertext author Michael Joyce”, Case Study No: 4, Presented at the New Skills for the Digital Era Colloquium, National Archives, Washington. Available at: http://rpm.lib.az.us/NewSkills/CaseStudies/4_Stollar_Kiehne.pdf
• Tibbo, H. R. (2006), “So much to learn, so little time to learn it: North American archival education programs in the Information Age and the role for certificate programs”, Archival Science , Vol. 6 No. 2, pp.231-245.
• Tonta, Y. (2006), “Libraries and museums in the flat world: Are they becoming virtual destinations?”, Paper presented at Sofia 2006: Globalization, Digitization, Access, and Preservation of Cultural Heritage, 8-10 November 2006 , Sofia, Bulgaria . Available at: http://eprints.rclis.org/archive/00009621/
• Tonta, Y. (2007), “Kütüphaneler sanal güzergâhlara mı dönüşüyor? (Are libraries becoming virtual highways?)”, in International Information Sciences Symposium I, Communication, 25-26 May 2006, Istanbul (Papers) pp. 353-366, prepared for publication by Ayşe Üstün and Ümit Konya. Istanbul Branch of the Turkish Association of Librarians, Isdtanbul. Available at: http://eprints.rclis.org/archive/00009627/
• Uhde, K. (2006), “New education in old Europe”, Archival Science , Vol.6 No.2, pp. 193-203.
• Van de Sompel, H., Nelson,, M. L., Lagoze, C., Warner, S. (2004), “Resource harvesting within the OAI-PMH framework”, D-Lib Magazine, Vol. 10 No.12. Available at: http://www.dlib.org/dlib/december04/vandesompel/12vandesompel.html
• Walch, V. and Yakel, E. (2006), “The archival census and education needs survey in the United States (A*CENSUS)”, OCLC Systems and Services , Vol. 22 No.1, pp.15-22.
• Wallace, D. (1995), “Managing the present: metadata as archival description”, Archivaria, No.39, pp. 11-21. Available at: http://journals.sfu.ca/archivar/index.php/archivaria/article/viewFile/12064/13037
• Wheatley, P. (2001), “Migration: a CAMiLEON discussion paper”, Ariadne, No. 29. Available at: http://www.ariadne.ac.uk/issue29/camileon/
• Wodtke, C. (2003 ), Information Architecture: Blueprints for the Web , New Riders, Indianapolis.
• Yakel, E. and Reynolds, P. (2006), “The next generation finding aid: the polar bear expedition digital collection”. Case Study No: 8 Presented at the New Skills for the Digital Era Colloquium . National Archives, Washington. Available at: http://rpm.lib.az.us/NewSkills/CaseStudies/8_Yakel_Reynolds.pdf.