Bilgi ve Belge Yönetimi

Makale, toplumumuzun karşı karşıya olduğu bilgi hacmindeki ani artışı tanımlayarak yola çıkıyor ve ardından genç kuşağın bu bilgi yığınına nasıl yaklaştığını / kullandığını inceliyor. Daha sonra, bilgi profesyonellerinin geleneksel işlevlerinin (materyalin sunumu, bilginin güvenilir şekilde korunması, özgünlüğün sürdürülmesi ve muhafaza edilmesi) elektronik ortamda nasıl ele alındığını analiz eder.

Yönetim bilimlerinin temel amacı, herhangi bir işin en az kaynak kullanımıyla yerine getirilmesini sağlamaktır. Bunu başarmak için kullandıkları iş basitleştirme teknikleri içinde, alan ve yerleşme etütleri, arşivcilerin ve kütüphanecilerin faydalanabileceği başlıca yöntemler arasında başı çekmektedir. Uygun büro donanımı seçiminden başlayarak, büroların ve depoların düzenlenmesinde dikkate alınması gereken muhtelif faktörleri ele alan bu yazı, söz konusu tekniklerin arşivcilikte ve kütüphanecilikteki kullanım şekillerini ele almakta ve bu konudaki yaygın hatalara dikkat çekmektedir.

Kültür, en az görülmeye gezilmeye değer yerler kadar önemli bir turistik değerdir. Örnek olarak İngiltere ele alınacak olursa, 6.228 milyar poundluk turizm gelirlerinin önemli bir bölümünün kütür turizminden elde edildiği görülür.[1] Hiç şüphesiz bunda, İngiltere'deki imkanlardan faydalanmak üzere gelen araştırmacıların da katkısı büyüktür.

The role and the importance of demographic figures in the social sciences are obvious. This fact becomes clearer when we look at the economic and social policies of a central government. For our case, the Ottoman Empire, is an example of such a government where figures have not yet been uncovered. The presence of two opposite views about the demographic structure of the Empire might be taken as a measure of our knowledge in this field. An increase in the second half of the six teenth century is an accepted fact by some writers, while other writers assume under population.

Sosyal bilimlerde demografik figürlerin rolü ve önemi açıktır. Bu gerçek, merkezi bir hükümetin ekonomik ve sosyal politikalarına baktığımızda daha net hale geliyor. Bizim durumumuz için Osmanlı İmparatorluğu, rakamların henüz ortaya çıkmadığı böyle bir yönetim örneğidir. İmparatorluğun demografik yapısı hakkında iki karşıt görüşün varlığı, bu alandaki bilgimizin bir ölçüsü olarak alınabilir. On altıncı yüzyılın ikinci yarısında bir artış, bazı yazarlar tarafından kabul edilen bir gerçektir, diğer yazarlar ise nüfusun altında olduğunu varsayar [1].

Arşivlerin, bir örgütlenmenin ihtiyaçları arasında en alt sıralarda yer aldığı düşünegelmiştir. Oysa örgütlenmenin kendi evraklarına ihtiyacı vardır : İhtiyaç duydukları bilginin çoğu kendi evraklarından karşılanabilir. Dolayısıyla arşivler bir lüks değildir.[1] Bu bilgiler olmadan karar verme mekanizmasında olanların karar vermeleri mümkün değildir. Karar vermenin sürati ve kararın kalitesi, karar vermeden önce ilgili bütün faktör ve konuların değerlendirilmesini mümkün kılacak bilginin elde edilebilirliğine bağlıdır. Bilginin elde edilebilirliği ise evrak ve arşivlerin ne denli düzenli olduğuna bağlıdır.

Ruling over such a vast piece of land for such a long period of time, the Ottomans, naturally, had a huge state apparatus, which produced and preserved an enormous amount of documents throughout its history. Today, the cultural heritage of the Ottomans is distributed all through its ex-territories. Naturally, Istanbul being the imperial capital, the Turkish Republic received the greatest share. Considering the fact that, the total number of documents in present day Türkiye alone is estimated to be some 150 million, the hard task the Turkish archivists had to face becomes obvious.